Vandaag en morgen kan je in een Brussels hotel dus grasduinen in folders met draagmoeders en eicellen, Amerikaanse advocaten en ziekenhuizen die elke kinderwens doen uitkomen. Sommige dienstverleners hebben zelfs iets wat lijkt op een 'niet tevreden, geld terug'-garantie. Dat geeft ons een bijzonder wrang gevoel. Het blijft vreemd dat je in dit land een praktijk kan komen promoten die in de VS wel legaal is, maar hier indruist tegen de openbare orde en bovendien geen enkele rekening houdt met de rechten van het kind dat eruit voortkomt - bijvoorbeeld het recht op het kennen van zijn of haar genetische afkomst - of met de rechten van de draagmoeder.

De organisatoren argumenteren dat homo's vaak geen andere optie hebben en dat 'iedereen recht heeft op een kind'. Beide stellingen zijn wat ons betreft gewoonweg fout. Zeker als je daarmee goedpraat dat de 'prijs' van een kind via draagmoederschap schommelt tussen 100.000 en 160.000 dollar.

De maakbaarheid van de samenleving heeft grenzen. Niet alles wat kan, moet ook mogen. Bovendien hebben homokoppels hier wel andere opties als ze voor kinderen willen zorgen. De wegen ernaartoe lopen misschien niet altijd over rozen, maar ze zijn er wel. De helft van alle binnenlandse kinderen die vorig jaar geadopteerd werden, heeft twee papa's of twee mama's. Voor buitenlandse adoptie zijn er sinds kort ook een paar mogelijkheden. Daarnaast is er in Vlaanderen een wachtlijst van om en bij de 500 kinderen die op zoek zijn naar pleegouders. Meer dan 100 pleegkinderen wonen nu al bij pleegouders van hetzelfde geslacht. Vooral deze kinderen verdienen het dat er 'reclame' voor gemaakt wordt.

Wettelijk kader

We denken als politici momenteel terecht na over een wettelijk kader voor draagmoederschap. Maar evident is het niet. Hoe meer je erover nadenkt, hoe strakker de ethische knoop wordt. Wat doe je bijvoorbeeld als het kind een ernstige handicap vertoont tijdens de zwangerschap en de wensouders zich terugtrekken? Wat als de draagmoeder zich tijdens de zwangerschap bedenkt en een abortus wil, ook al is er een contract? En is enkele tienduizenden dollars betalen aan een draagmoeder die in armoede leeft geen vorm van uitbuiting? Dat zijn vragen die een antwoord verdienen voor het kader wordt vastgelegd.

Wij vinden dat commercieel draagmoederschap in zijn geheel moet worden verboden, omdat het huidig gedoogbeleid tot rechtsonzekerheid leidt. Altruïstisch draagmoederschap moet kunnen, maar dan in een strak kader waarop de overheid streng toeziet. Wensouders kunnen zich voor ons enkel tot draagmoederschap richten als alle andere opties zijn uitgeput, er een genetische link is tussen het kind en een van de wensouders. Bovendien mag de eicel voor ons niet van de draagmoeder zijn. In een dergelijke wetgeving stappen we mee. En vanzelfsprekend moet dit soort altruïstisch en streng gereguleerd draagmoederschap openstaan voor hetero- én homokoppels. Alleen daarover zijn we het eens met Men Having Babies.