Te laat

Het plan van Lalieux omschrijft hoe de federale ministers de armoedeproblematiek willen aanpakken. “Normaal kom je aan het begin van een legislatuur met zo’n plan, en niet op minder dan anderhalf jaar voor de verkiezingen”, vindt Kamerlid Valerie Van Peel. “Die traagheid en besluiteloosheid is symptomatisch voor de regering-De Croo. Denk maar aan de beloofde plannen rond de pensioenhervorming. Ook op dat huiswerk van Lalieux wachten we nog steeds.”

Te mager

Van Peel verwijt de regering vooral een gebrek aan bereidheid om armoede écht duurzaam aan te pakken. “Het nieuwe federale armoedeplan bevat amper nieuwe maatregelen. Het is een doorslag van eerder gecommuniceerd en oud beleid, vermengd met vaag omschreven en weinig concrete doelstellingen”, zegt Van Peel. “Nergens zet het écht in op tewerkstelling, wat nochtans de beste weg uit de armoede is.”

Doekje voor het bloeden

“De focus ligt vooral extra steun aan mensen in armoede. Zo maak je armoede even minder voelbaar, maar zo haal je mensen niet uit de armoede”, zegt Van Peel. “Het is een doekje voor het bloeden, dat op lange termijn onbetaalbaar wordt. Premier De Croo zei gisteren dat onze werkzaamheidsgraad omhoog moet, maar deze regering verhoogt de leeflonen met 10,75% en de werkloosheidsuitkeringen met 4,5%, bóvenop de index en de welvaartsenveloppe. Men faalt in het betaalbaar maken van die maatregelen en in het vermijden van een werkloosheidsval. De combinatie van het hoogste begrotingstekort in Europa en een gebrek aan maatregelen om werken aantrekkelijker te maken, zorgt ervoor dat er binnenkort geen geld meer is om te zorgen voor de armen van morgen.”

Werknemers worden de dupe

“De mensen die werken aan een laag loon zijn de dupe”, zucht Van Peel. “Zij kunnen vaak geen aanspraak maken op voordelen zoals het sociale tarief voor gas en elektriciteit en dreigen in tijden van inflatie sneller in armoede te verzeilen. Van een zogenaamde sociale regering verwachten we meer dan wat zoethoudertjes.”